ျမစမ္းမ်က္ရည္

ကိုယ္႔ေနရာ ..
သာယာသည္ ျဖစ္ေစ
ႏုံခ်ာသည္ ျဖစ္ေစ
ကိုယ္႔ရြာ ကိုယ္႔ရပ္၊ မိခင္ျမတ္တည္႔။

မည္မွ် ၾကီးျမင္႔၊ မည္မွ် တင္႔လည္း
မပြင္႔ ေနျခည္၊ အုံ႔မိွဳင္းသည္သို႔
မၾကည္ေမြ႔ေခ်၊ သူ႔ရပ္ေျမတည္႔။

သူတို႔ စကား၊ သူတို႔ၾကား၌
ပ်ားသို႔ မခ်ိဳ၊ မိွဳသို႔ မလန္း၊ ပန္းသို႔ မရႊင္
ကိုယ္႔မိခင္ကို၊ တျမင္ျမင္တမ္း၊ အစဥ္လြမ္းခဲ႔။

ေရခ်မ္းစင္က၊ ေရၾကည္ျမကို
ေသာက္ရေပဖူး၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိ
အထူးသိလည္း၊ ဇာတိလြမ္းနာ၊ မေျဖသာခဲ႔။

သူ႔ေျမမွာမူ
သာယာဘိျခင္း၊ သင္းပါဘိေတာင္း
ေကာင္းပါဘိတကား၊ အသိသားပင္
တရားလက္ကိုင္၊ ဆင္ျခင္ႏိုင္လည္း
မခိုင္စိတ္၀မ္း၊ ေန႔တိုင္းလြမ္းသည္
ျမစမ္းမ်က္ရည္ စိမ္႔စိမ္႔တည္း။ ။

တင္မိုး