Atom Feed (xml)
ႏုိင္ငံေရးမည္သည္ ယုတ္မာညစ္ေထးသည္ဟု ဆုိရမည္ေလာ။စင္စစ္မွာ ႏုိင္ငံေရးသည္ ယုတ္မာ ညစ္ေထးသည္မဟုတ္။ ႏုိင္ငံေရးုကုိ ညစ္ေထးေအာင္ လုပ္သူတုိ႔သာလွ်င္ ယုတ္မာၿခင္းၿဖစ္သာၿဖစ္ေပ၏။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဘာလဲဟု ေမးဖြယ္ရာရွိၿပန္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ သာမာန္ပုထုဇဥ္မ်ားၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ႏုိင္ငံေရးကို မလုပ္သင့္၊ ႏုိင္ငံေရးသည္ အလြန္ၿမင့္ၿမတ္သည့္အတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ႏွင့္ မတန္မရာ ၊ ေလးၿမတ္စြာ ေမွ်ာ္ရႈ႔ရန္သာရွိသည္ဟူရ်္ ဆုိရမည္ေလာ။ သို႔တည္းမဟုတ္ ႏုိင္ငံေရးဆုိသည္မွာ အခ်ဳိ႔ေသာ လူလိမ္လူညာတုိ႔က ေတာအုံကမ္းနား ေက်းေတာသား လူရုိးလူအတုိ႔အား အတိတ္ ၊ တေဘာင္၊ စနည္း၊ ဘေ၀ါတုိ႔ကုိ တြင္တြင္ႀကီးေဟာေၿပာရ်္ ထိုသူတုိ႔၏ မေနာအႀကဳိက္ကုိလုိက္ရ်္ အငိုက္ကုိဖမ္းျပီးေနာက္ စားေပါက္ထြင္ႀကသည့္ ကိစၥဟု ဆုိရမည္ေလာ။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ႏုိင္ငံေရးသည္ အႏၱရာယ္မ်ားစြာရွိေသာ အေရးကိစၥၿဖစ္ေသာေႀကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ တတ္ႏုိင္ရင္ ေရွာင္ရွားသင့္သည္ဟု ဆုိရမည္ေလာ။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ႏုိင္ငံေရးသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ေၿပာေလ့ေၿပာထရွိသည့္အတုိင္း လူမ်ဳးိ၊ ဘာသာ၊ သာသနာဟု ဆုိရဦးမည္ေလာ။
ႏုိင္ငံေရး သေဘာအမွန္မွာ အကၽြႏု္ပ္တုိ႔လူသားတုိ႔ႏွင့္ မတန္မရာ ၿမင့္ၿမတ္လြန္းသည္လဲမဟုတ္ နိိမ့္လြန္းသည္လဲ မဟုတ္ မ်က္လွည့္ေဗဒင္လဲမဟုတ္၊ အဂရိတ္လဲမဟုတ္ ၊ ေႀကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ကႏၱရခရီးလဲမဟုတ္၊ ဘယ္သူေသေသငေတမာရင္ ၿပီးေရာစိတ္ေဇာႏွင့္လုပ္ေသာ အေရးကိစၥလဲမဟုတ္၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေပၚေပါက္ၿဖစ္ပြားလွ်က္ရွိေသာ အေၿခေပၚတြင္ ေမွ်ာ္ေခၚရ်္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ၿဖစ္ေသာ အေရးကိစၥသာၿဖစ္ေပ၏ ။ အတိုခ်ဴပ္ဆုိရလွ်င္ ႏုိင္ငံေရးဆုိသည္မွာ ကၽြႏု္ပ္္တုိ႔ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် လူ႔ေလာကတြင္ ေတြ႔ႀကဳံေနႀကေသာ ကိစၥပင္ၿဖစ္ေပသည္။ ကၽြႏ္ု္ပ္တုိ႔ စားမႈ႔၊ေသာက္မႈ႔၊ ေနမႈ႔၊ ထုုိင္မႈ႔၊ သြားမႈ႔၊ လာမႈ႔ အစုစုသည္ ႏုိင္ငံေရးပင္ၿဖစ္သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ႏုိင္ငံေရးကို မဆင္မၿခင္္မေတြးေတာမိေစကာမူ၊ ႏုိင္ငံေရးသည္ ကၽြႏု္ုပ္တုိ႔၏အိမ္၊ ရုံး၊ အလုပ္ရုံစသည္တုိ႔တြင္ ေပၚေပါက္လွ်က္ရွိသည္။ ထိုေနရာမ်ားတြင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႏုိင္ငံေရးကုိပင္ လုပ္ေနႀကရေပသည္။ အလုပ္သမားသည္ အခေႀကးေငြအတြက္ အလုပ္လုပ္ရ၏။ ေတာင္သူလယ္သမားသည္ ၀မ္းစာအတြက္ လယ္လုပ္ရ၏။ စာေရးစာခ်ည္ အမႈ႔ထမ္းသည္လဲ လစာေငြအတြက္ အလုပ္လုပ္ရ၏။ ကုန္သည္ပြဲစား စသည္တုိ႔သည္ အသီးသီး၀င္ေငြရေအာင္ လုပ္ႀကသည္။ အခ်ဴပ္မွာ စားေသာက္ေနထုိင္ေရးအတြက္ပင္ ၿဖစ္သည္။ အလုပ္သမားသည္ အခေႀကးေငြကို တုိးတက္ရ်္ရပီးလွ်င္ စားသာေသာက္သာေသာ အေၿခေနကိုရလုိ၏။ စာေရးစာခ်ည္ အမႈ႔ထမ္းသည္လဲ ရုံးတြင္တကုတ္ကုတ္လုပ္ရေသာ ဘ၀ထက္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္လည္ရွိေသာ အေၿခေနကို ေရာက္လုိႀက၏။ ကုန္သည္ပြဲစားတုိ႔သည္လဲ လြယ္လြယ္ကူကူတိုးခ်႔ဲရ်္္ ကူသန္းေရာင္း၀ယ္လုိႀက၏။ ထိုကဲ့သို႔ လူတုိင္းလူတုိင္း မိမိအခြင့္အေရးကို ရယူလုိၿခင္းသည္ ႏုိင္ငံေရးပင္ၿဖစ္သည္။
သုိ႔ရာတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႀကဳံေတြ႔ေနရေသာ ေနထိုင္စားေသာက္မႈ႔သည္ ေၿပာင္းလဲလွ်က္ရွိသည့္ အာေလွ်ာ္စြာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ႏုိ္င္ငံေရးသည္လဲ ေၿပာင္းလဲလွ်က္ရွိသည္။
ကၽြႏ္ု္ပ္တုိ႔အားလုံး သက္သက္သာသာ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ လူတန္းေစ့ ေနထုိင္ရန္အတြက္ အခြင့္ေရးပိုမုိရရွိေအာင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ လြတ္လပ္ေရးကို ေတာင့္တႀကသည္။ လြတ္လပ္ေရးဆိုရာတြင္ ေနေရးထိုင္ေရး လြတ္လပ္မႈ႔ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ လည္းေကာင္း တစ္မ်ဳိးလုံးအေနႏွင့္ လည္းေကာင္း တုိးတက္ႀကီးပြားေအာင္၊ စီမံေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေအာင္ လြတ္လပ္မႈ႔၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ကာယ၊ ဥာဏ၊ စိတ္တၱ၊ အဆင့္တန္း တုိးၿမင့္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ လြတ္လပ္မႈ႔တုိ႔ စသည္တုိ႔ကို ဆုိလိုေပသည္။ ထုိလြတ္လပ္မႈ႔ ရယူလုိမႈ႔သည္ပင္လွ်င္ ႏုိင္ငံေရးၿဖစ္၏။ သုိ႔ၿဖစ္ရာကား ႏုိင္ငံေရးကို ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ နားမလည္စရာ အေႀကာင္းမရွိေခ်။ သုိ႔ပါလွ်က္ႏွင့္ အခ်ဳိ႔ေသာသူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ကို ယုတ္မာညစ္ေထးသည္ဟု ဆုိႀက၏။ အခ်ဳိ႔ကလဲ ႏုိင္ငံေရးသည္ ကုိးကြယ္ရာ ဘာသာတရားပင္ၿဖစ္သကဲ့သို႔ ဆုိႀကၿပန္၏။ ထိုသူတုိ႔၏ အယူဆတုိ႔မွာ အလြဲလြဲအမွားမွား ကြဲကြဲၿပားၿပား ရွိႀကေပ၏။
(ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)
(၁၉၄၆ခုႏွစ္ ၊ဇန္န၀ါရီလ ၊၁၇ရက္မွ ၂၀ရက္ထိ ေရႊတိဂုံအလယ္ပစၥယံတြင္ က်င္းပေသာၿမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ညီလာခံႀကီးမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္)
No comments:
Post a Comment